arty interieur design
Als werktuigbouwkundig ingenieur ben ik gaandeweg 'van mijn geloof af geraakt'; was het tijdens mijn studie metaal, metaal en nog eens metaal met al haar ver- en bewerkingen, gaandeweg heb ik een ware passie voor houtbewerking ontwikkeld. De natuurlijke herkomst, de prachtige nerfstructuur en de enorme veelzijdigheid waarmee hout bewerkt kan worden en het geven van een 'tweede leven' aan dit organische materiaal heeft me vanaf mijn jeugd al enorm gefascineerd.
Ik vond het steevast een uitdaging om de grenzen van de houtbewerking op te zoeken; of het nu een tuinpergola, een badkamermeubel of een verlaagd keukenplafond was, gekromde houten panelen waren wel het summum qua uitdaging. Omdat je dan vooraf mallen moet maken, waarin de lijm tussen de geforceerd gekromde 'sandwich panelen' kan uitharden, was je welhaast twee keer zoveel tijd kwijt voor het eindresultaat. Maar dat was niet erg want na de voltooing van het huzarenstukje, had je ook evenredig meer voldoening....
​
Weliswaar geen interieurproject maar wel een uiterst uitdagend houtframe-project waarvan ik mijn stoutste dromen niet dacht dit te kunnen realiseren. Namelijk een carport met een dakoppervlakte van 60 m2, waarvan de hele basisconstructie van Douglas-hout gemaakt is met pen- en gat verbindingen; de toepassing van dit oude ambacht met een enorm stevig en fraai resultaat vervulde me met enorm veel voldoening en trots. En bewees eens temeer dat we veel meer kunnen dan we zelf denken; het afleggen van bescheidenheid & schroom, verdieping in het onderwerp, volharding en het visioneren van het eindresultaat bleken eens temeer de gidsen tijdens het creatieproces (zie eerste 3 foto's beneden).​​​​​​​​​​​​
Een kleine anecdote over interieurontwerp om te bewijzen dat iedereen een creatieve aanleg heeft: Op enig moment wilde ik het speciale Tadelact stucadoorsel (met name in Noord Afrikaanse landen veelvuldig toegepast vanwege de aansprekende kleurschakeringen) aansmeren tot aan een acryl ligbad. Maar omdat dat stucadoorsel bros van aard was, kon het niet tegen het flexibele acryl bad aangesmeerd worden; want dat zou immers binnen de kortste keren voor scheurtjes en dus lekkages leiden. Toen ik bij de eerstvolgende koffiepauze mijn vrouw Ellen het probleem gefrustreerd uit de doeken deed, zegt ze opeens doodleuk: 'waarom zet je dan niet een mozaïekstrip tussen het acryl bad en het stucadoorsel; dan kun je het stucadoorsel lekker tegen die strip aanstrijken en tussen het ligbad en de mozaïekstrip spuit je siliconenkit' De koffie sijpelde me van pure verbazing langs mijn gezicht en het was de laatste keer dat ik mijn vrouw beschuldigde van twee linkerhanden...
​
